|
||||||||
“ Depending on whom you ask, Jack “Oblivian” is either a rock legend or an absolute unknown… “ “Afhankelijk aan wie je het vraagt, is Jack "Oblivian" (“vergetelheid”) een rocklegende of een absoluut onbekende. Deze dichotomie (dualisme) kennen muzikanten in Memphis goed als underground "roem"… Niemand kent deze dichotomie beter dan Jack “Oblivian” Yarber, die die in Memphis, TN, misschien wel de meest invloedrijke van de actieve rockmuzikanten is…”. (Dixit de Big Legal Mess Records’ bijlage) Jack “Oblivian” Yarber mag gerust een garagepunk legende genoemd worden. Deze zanger/gitarist was tenslotte medeoprichter van garagepunk bands als The Oblivians en The Compulsive Gamblers en is momenteel de frontman van Jack O & The Tennessee Tearjerkers. Kenmerkend voor Jack’s muziek is de rauwheid van zijn garagepunk waarin rock & roll en blues net zo makkelijk een plaatsje hebben. Op zijn 8ste soloalbum ‘Lost Weekend’ waarop Jack aantreedt met The Dream Killers is dat niet anders. ‘Lost Weekend’ is een compilatiealbum met eerdere versies van nummers en instrumentals die hij opnam thuis in zijn appartement. In een recent interview vertelde hij hoe het album tot stand kwam. Rond 2009 liep hij met het idee rond om een aantal alternatieve nummers op te nemen in zijn appartement en als cassette uit te brengen onder de titel ‘After Party’. In 2015 bracht hij op het Mony Records label 200 cassettes uit met instrumentals en nummers uit eerdere albums. ‘Lost Weekend’ is een selectie van de “betere” nummers uit deze opnames. Het is een album waarop Jack zingt en op alle instrumenten speelt (zoals op de opener “CRO2”, “Cigarillo”, “Stick to Me” en “Dream Killer”), behalve “as indicated” in een aantal tracks, noem ze jamsessies, waar hij de hulp kreeg van bevriende muzikanten. Op het voortstuwende “Scarla” was dit van slide gitarist Seth Moody die al van in de intro te horen is. Op de boogie “La Charra” van saxofonist Seth Moody, op “Girl on the Beach” -Jack’s poging, geleid door een simpele ritmebox, om een luchtig soort bubblegum pop te fabriceren- van orgelist Adam Woodard en, op “Guido Goes to Memphis” -een instrumentaal melancholisch nummer, dat opent met een soulvolle elektrische piano (van Adam Woodard) verder van Scott Bomar (Hammond), Jeff Pope (bas), Paul B. (conga’s) & Guido (drums). Verder op “Good Time Bad Girl” van de Sheiks (Keith Cooper: lead gitaar, Frank McLallen: bas & Graham Winchester: drums, orgel). Het semi-akoestische (met Toby Vest op akoestische gitaar) “Lone Ranger of Love – Pt II” knipoogt even naar Iggy Pop, “Boy in a Bubble” is een heerlijk (smerig) garagepunk nummer en “Bank Gun Jail” een slordige country rocker. Na “Cigarillo 2” volgt nog de “aparte” afsluiter “Loose Diamonds”, een lo-fi garagepunk ballade met de eerlijke, onvaste Johnny Thunders-achtige zang. Een merkwaardige muzikant, die Jack Oblivian en zijn “home studio recordings”, die leidden tot de lo-fi opnames ‘Lost weekend’! Genoeg stuff voor de liefhebbers van garagepunk én natuurlijk Jack “Oblivian” Yarber. “ A remarkable musician, Jack Oblivian and his "home studio recordings", which led to the lo-fi recordings ‘Lost weekend’! Enough stuff for lovers of garage punk and, of course Jack “Oblivian” Yarber… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Jack Oblivian (and the Dream Killers*):
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
